به خشنودي اورمزد
با درود بر فرزند نيك و فرهيخته ي ايرانم سوما
و با پيشكش شيرين ترين شادباش نوروزي :
از اينكه زمان بسياري در سرزمين تارنگارها گام نزده بودم و دلنوشته هاي يك آريايي چندي بود روحم را نوازش نداده بود و چون هميشه مرا به انديشيدن وادار نساخته بود دلگير بودم.
سوما امروز باز هم با نوشته اش مرا دگرگون ساخت
به ياد معصومه ها
و به ياد آن پسر كوچكي كه با دست هاي خشكيده اش دعا مي فروخت و از من مي خواست در مقابل عيدي كه به آن دادم دست كم يكي از آن ها را بردارم...
به ياد آن فرزندي كه در ايران نان شب دارد اما انديشه اش دستخوش ناملايمات حكومتي است
به ياد دوستي كه زندگيش را پيشكش پژوهش در راه ايران و فرهنگ و ديروزش ساخته و تارنما مي زند براي آگاهي چون مني و تارنمايش را فيلتر مي كنند به جرم آگاهي دادن
با خواندن نوشته ي اين بار سوما من باز هم به ياد تمام فرزندان ايرانم افتادم
به ياد نان دار و بي نان
به ياد بيكار و كارمند
به ياد يتيم و با پدر
من به حال تمام فرزندان ايران اشك ريختم باز هم
به خاطر همه مان
به خاطر خودم
و به خاطر سوما...
بهين جشن نوروز مهين يادگار نياكان بر شما ايراني خجسته باد.
فروغ دوست كوچك شما